touch
ένας ποιητής που λέγεται benjamin zephaniah
πηγές
skip to main |
skip to sidebar
Φωτό Alex Bath
περιμεναμε να νυχτωσει
Ανοίγετε με δεξί κλικ (ΠΡΟΣΟΧΗ: πάνω στο eeerrr.wav και ΟΧΙ στο hosted by esnips!) και κάνετε την επιλογή "Άνοιγμα σε νέα καρτέλα" κάνοντας μετά ελαχιστοποίηση (minimize). Έτσι θα ανοίγει πάνω, στη γραμμή εργαλείων, και μιας και ανοίγει αυτόματα, θα ακούγεται αμέσως χωρίς να χρειάζεται να κλείσει και να ξανανοίξετε έπειτα το substratum. Για να σταματήσετε τη μουσική πηγαίνετε στα μουσικά υποστρώματα (στην ίδια δεξιά στήλη στο τέλος του φωτογραφικού και φιλμικού υλικού για τον Βάλτερ Μπενγιαμιν και την ΄Ασια Λάσιτς)
Στα Ισπανογαλλικά σύνορα του πιθανού
η ανάγνωση του Μπένγιαμιν στον ερειπωμένο μοντέρνο καπιταλισμό!
H ΄Ασια με τον Μπερνχαρντ Ράιχ (Αυστριακός έγινε σοβιετικός πολίτης στα μέσα του 1920 - σύντροφος της ΄Ασια), Ανατολικό Βερολίνο, 1968
σε αναζήτησή της ο Χέγκελ προς τον κήπο του Κάφκα
Το κενό της πρώτης αιτίας
θεατρική παράσταση ΜΟΜΑ
τον γιο μας που χάσαμε, τον γιο μας που δολοφονήθηκε
όπως και στην Αθήνα του Αλέξανδρου η Μόσχα της ΄Ανιας
αποκαλύπτοντας τη γενοκτονία στην Tσετσενία (και τόσα άλλα) δολοφονήθηκε. Ποια είναι η τύχη των αδέσμευτων δημοσιογράφων στη ρωσική δημοκρατία;
πλημμύρισε η αδιαφορία
στο Memorial Bell (η Καμπάνα της Μνήμης), Jonte Short της Νέας Ορλεάης, στην τρίτη θλιβερή επέτειο για τα θύματα της Κατρίνα
[1] Μetissage
[2] substratum
[3] Writing the Social - Γραφίδες για το κοινωνικό
[4]Letters of Dulness from the Dunciad
ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΥΠΟΣΤΡΩΜΑ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
Shakespear - Sonnet 66
Tired with all these, for restful death I cry,
As, to behold desert a beggar born,
And needy nothing trimm'd in jollity,
And purest faith unhappily forsworn,
And guilded honour shamefully misplaced,
And maiden virtue rudely strumpeted,
And right perfection wrongfully disgraced,
And strength by limping sway disabled,
And art made tongue-tied by authority,
And folly doctor-like controlling skill,
And simple truth miscall'd simplicity,
And captive good attending captain ill:
Tired with all these, from these would I be gone,
Save that, to die, I leave my love alone.
Σονέτο 66
σε μετάφραση του Βασίλη Ρώτα
M' όλα αυτά απόκαμα,ζητάω ν''αναπαυτώ στο μνήμα:
να βλέπω, λέω, την αρετή ζητιάνα γεννημένη
το κούφιο Τίποτα φαιδρό με κορδωμένο βήμα,
την πίστη την αγνότερη χυδαία απαρνημένη,
την τιμημένη Υπεροχήν αισχρά παραριγμένη,
την χάρη την παρθενικήν ωμά ξεπορνεμένη,
την τέλεια Ωραιότητα κακά εξευτελισμένη,
την Αξίαν από ανάπηρην κυβέρνια αχρηστεμένη,
την Τέχνη από την κρατική εξουσία γλωσσοδεμένη,
την Γνώση από τη σχολαστική Μωρία περιορισμένη,
την πιο απλήν Αλήθεια ηλίθια παρονομασμένη,
την Καλοσύνη στην κυρά-Κακία υποταγμένη.
Μ' όλα αυτά απόκαμα, δε θέλω πια να ζήσω,
μόνο που την αγάπη μου πεθαίνοντας θ' αφήσω.
Tired with all these, for restful death I cry,
As, to behold desert a beggar born,
And needy nothing trimm'd in jollity,
And purest faith unhappily forsworn,
And guilded honour shamefully misplaced,
And maiden virtue rudely strumpeted,
And right perfection wrongfully disgraced,
And strength by limping sway disabled,
And art made tongue-tied by authority,
And folly doctor-like controlling skill,
And simple truth miscall'd simplicity,
And captive good attending captain ill:
Tired with all these, from these would I be gone,
Save that, to die, I leave my love alone.
Σονέτο 66
σε μετάφραση του Βασίλη Ρώτα
M' όλα αυτά απόκαμα,ζητάω ν''αναπαυτώ στο μνήμα:
να βλέπω, λέω, την αρετή ζητιάνα γεννημένη
το κούφιο Τίποτα φαιδρό με κορδωμένο βήμα,
την πίστη την αγνότερη χυδαία απαρνημένη,
την τιμημένη Υπεροχήν αισχρά παραριγμένη,
την χάρη την παρθενικήν ωμά ξεπορνεμένη,
την τέλεια Ωραιότητα κακά εξευτελισμένη,
την Αξίαν από ανάπηρην κυβέρνια αχρηστεμένη,
την Τέχνη από την κρατική εξουσία γλωσσοδεμένη,
την Γνώση από τη σχολαστική Μωρία περιορισμένη,
την πιο απλήν Αλήθεια ηλίθια παρονομασμένη,
την Καλοσύνη στην κυρά-Κακία υποταγμένη.
Μ' όλα αυτά απόκαμα, δε θέλω πια να ζήσω,
μόνο που την αγάπη μου πεθαίνοντας θ' αφήσω.
Sonnet 66- Shakespear -Robert Wilson, Rufus Wainwright, Berliner Ensemble, 2009
Ετικέτες
αναγνωστης
(1)
από τη Νότια Αφρική στη Νότια Ευρώπη
(1)
η μετριοπαθης προταση
(1)
περί γραφής
(1)
ποίηση
(4)
υβρίδια
(2)
ΓΙΑ TA ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΒΑΓΓΕΛΗ ΙΝΤΖΙΔΗ ΣΤΟ SUBSTRATUM
OUR LOVE IS EASY
μια μετριοπαθης προταση
Χτες ηταν καλοκαιρι
ΛΙΓΟΙ ΜΙΛΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΓΙΑΤΡΙΚΟ
Η ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΤΟ ΔΝΤ - "Ελευθεροτυπία"
Η Αργεντινή δεν δέχθηκε την αντιπροσωπεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου που ήθελε να κάνει προκαταρκτικό έλεγχο στην κατάσταση της οικονομίας για να βρεθεί μια λύση για το χρέος της χώρας, ύψους 7,5 δισ. δολαρίων, προς τις χώρες της «Λέσχης των Παρισίων».
"Θέλουμε να εξυπηρετήσουμε το χρέος αυτό. Κάνουμε διάφορα σενάρια, αλλά σε κανένα δεν εμπλέκεται--προκαταρκτικά--το ΔΝΤ", δήλωσε ο υπουργός Οικονομίας της Αργεντινής, Αμάδο Μπουντού.
Η Αργεντινή δεν βλέπει με καλό μάτι το ΔΝΤ έπειτα από την εμπλοκή του στα της χώρας όταν χρεοκόπησε το 2001.
Ενδεικτικό είναι ότι ο πρώην πρόεδρος της χώρας και νυν σύζυγος της προέδρου Κριστίνα Κίρχνερ, είχε διαγράψει μονομερώς χρέος 9,5 δισ. της Αργεντινής προς το ΔΝΤ.
"Θέλουμε να εξυπηρετήσουμε το χρέος αυτό. Κάνουμε διάφορα σενάρια, αλλά σε κανένα δεν εμπλέκεται--προκαταρκτικά--το ΔΝΤ", δήλωσε ο υπουργός Οικονομίας της Αργεντινής, Αμάδο Μπουντού.
Η Αργεντινή δεν βλέπει με καλό μάτι το ΔΝΤ έπειτα από την εμπλοκή του στα της χώρας όταν χρεοκόπησε το 2001.
Ενδεικτικό είναι ότι ο πρώην πρόεδρος της χώρας και νυν σύζυγος της προέδρου Κριστίνα Κίρχνερ, είχε διαγράψει μονομερώς χρέος 9,5 δισ. της Αργεντινής προς το ΔΝΤ.
η τρελα της αναμονης στη φτωχεια- γνωση και απογνωση
Φωτό Alex Bath
περιμεναμε να νυχτωσει
Patrick Kavanagh
Η ΑΣΙΑ Η ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ ΨΥΧΗ ΠΟΥ ΔΙΑΝΟΙΞΕ ΤΟΝ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΒΑΛΤΕΡ
ASJA O MHXANIKOΣ ΤΟΥ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΥ
Ο δρόμος αυτός ονομάζεται
ΟΔΟΣ ΑΣΙΑ ΛΑΣΙΤΣ
από το όνομα αυτής
που ως μηχανικός
τον διάνοιξε μέσα στον συγγραφέα
Αφιερωματική προμετωπίδα του Βάλτερ στο βιβλίο του "Μονόδρομος" που εκδόθηκε στο Βερολίνο, το 1928
ΟΔΟΣ ΑΣΙΑ ΛΑΣΙΤΣ
από το όνομα αυτής
που ως μηχανικός
τον διάνοιξε μέσα στον συγγραφέα
Αφιερωματική προμετωπίδα του Βάλτερ στο βιβλίο του "Μονόδρομος" που εκδόθηκε στο Βερολίνο, το 1928
ΣΤΟ ΚΑΠΡΙ
Υποθετικη αφιερωση του Ελυτη (1995) στον Μπενγιαμιν (1940)
Ο Ελύτης με τον ακόλουθο στίχο από το Μαρμάρινο Τραπέζι [Δυτικά της Λύπης,1995] είναι ως να γράφει επιτύμβιον για τον Βάλτερ Μπενγιαμιν
Σταματημένος νιώθεις αλλά σε τρέχει ο δρόμος σου
Σταματημένος νιώθεις αλλά σε τρέχει ο δρόμος σου
ΜΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ Β.Ι.
 |
| eeerrr.wav |
| Hosted by eSnips |
ΣΗΜΑ-ΜΝΗΜΑ ΒΑΛΤΕΡ ΜΠΕΝΓΙΑΜΙΝ
Στα Ισπανογαλλικά σύνορα του πιθανού
ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΣΤΑ ΕΡΕΙΠΙΑ
η ανάγνωση του Μπένγιαμιν στον ερειπωμένο μοντέρνο καπιταλισμό!
Asja (1924)
Η ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
Σε κάθε εποχή πρέπει να επιδιώκεται η εκ νέου απόσπαση της παράδοσης από τον κονφορμισμό, που είναι έτοιμος να την καταδυναστεύσει. … Το χάρισμα να αναζωπυρώνει τη σπίθα της ελπίδας στο παρελθόν έχει εκείνος μόνο ο ιστορικός, που έχει την πεποίθηση, ότι και οι νεκροί ακόμα δεν θα είναι ασφαλείς από τον εχθρό, στην περίπτωση που θα νικήσει.
Βάλτερ Μπένγιαμιν, «Θέσεις για τη Φιλοσοφία της Ιστορίας»
Βάλτερ Μπένγιαμιν, «Θέσεις για τη Φιλοσοφία της Ιστορίας»
Asja
Asja Lacis 1968
H ΄Ασια με τον Μπερνχαρντ Ράιχ (Αυστριακός έγινε σοβιετικός πολίτης στα μέσα του 1920 - σύντροφος της ΄Ασια), Ανατολικό Βερολίνο, 1968
ο Βαλτερ της Αναγνωσης
Υλικo Βαλτερ Μπενγιαμιν
H TEXNH THN EΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΗΧΑΝΙΚΗΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ (Βαλτερ Μπενγιαμιν)
Mπενγιαμιν και Χαιντεγκερ (δυο διαφορετικοι τροποι οραματισμου της ιστοριας)
O Bαλτερ Μπενγιαμιν και η εποχη του
Στη Μνημη του Βαλτερ Μπενγιαμιν (η πτωση στα ισπανογαλλικα συνορα)
BAΛΤΕΡ ΜΠΕΝΓΙΑΜΙΝ: Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
"Υπάρχει ένας πίνακας του Κλέε που ονομάζεται Angelus Novus [Νέος ΄Αγγελος]. Απεικονίζει έναν άγγελο που μοιάζει έτοιμος να απομακρυνθεί από κάτι στο οποίο έχει προσηλωμένο το βλέμμα. Τα μάτια του είναι γουρλωμένα, έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό, τα φτερά του είναι απλωμένα.΄Ετσι πρέπει να μοιάζει ο άγγελος της ιστορίας. ΄Εχει το πρόσωπο στραμμένο προς το παρελθόν. ΄Ο,τι σε μας εμφανίζεται ως μια αλυσίδα συμβάντων αυτός το βλέπει ως μια μοναδική καταστροφή που σωρεύει ακατάπαυστα ερείπια επί ερειπίων και του τα ρίχνει στα πόδια. Ο άγγελος θα ήθελε να σταθεί, ν' αναστήσει τους νεκρούς και να επανενώσει τα συντρίμμια. Αλλά μια καταιγίδα που φυσά από τον Παράδεισο έχει παγιδευτεί στα φτερά του και είναι τόσο ισχυρή που ο άγγελος δεν μπορεί πια να τα κλείσει. Η καταιγίδα τον σπρώχνει ασυγκρτάτητα στο μέλλον, στο οποίο έχει στραμμένα τα νώτα, ενώ μπροστά του ο σωρός των ερειπίων μεγαλώνει ως τον ουρανό. Αυτή η καταιγίδα είναι ό,τι ονομάζουμε "πρόοδο"."
(Walter Benjamin, Ueber Begriff der Geschichte GSI, σ. 697 κ.ε. [Μετάφραση Φαράκλα/Μπαλτά]).
(Walter Benjamin, Ueber Begriff der Geschichte GSI, σ. 697 κ.ε. [Μετάφραση Φαράκλα/Μπαλτά]).
ASJA LACIS
WALTER (μια εκδοχη του 2001)
Einbahnstrasse, Berlin 16/07/1928
Αυτόχειρη η φύση των πραγμάτων
Και τα πράγματα;
Τότε στο εφηβαίο
Σχημάτιζε η αφή μια carte - postal
του Portbou
(στα ισπανογαλλικά σύνορα του πιθανού)
Αδημονούσαν
μαινόμενες μετωπιαία οι φλέβες
μες στις παύσεις της καρδιάς
συνέθεταν μελωδικά ένα σώμα
Το όνομά μου - άκουσε
πίσω από τα βήματά σου -
με νύχια χαράσσεις πέντε - πέντε και σβήνεις
τις μοναχικές συστοιχίες
- είμαι μέσα σου -
στην αγκαλιά μου
μ΄ακούς;
μες στη φωνή του νου μου
διαμελίζονται
της οσμής σου οι απόηχοι
παρατείνονται
επαναληπτικ'α
από το μουσικό κουτί της ειρωνείας
μέσα μου
τα αποτυπώματα του αρχάγγελου
(που αγνοούσαμε στο προσκεφάλι μας
από ασυγκράτητη συγκίνηση σωμάτων)
γίνονται τώρα διαυγή στη ροή της υγρασίας
εδώ
όλα όπως τα άφησες
τα παιδιά στο κόκκινο γλύφοντας
τις μύξες τους
απλώνοντας τα χέρια του πουθενά
με τα μαύρα νύχια
στα ανοιχτά παράθυρα των οδηγών
σε αποζητούν
να τραβιέσαι απότομα
στην οσμή των σκουπιδιών
από τα χνώτα τους
χαμηλώνοντας τη μουσική
στο ραδιόφωνο
αγριεμένη από την οργή σου
(από τη θέση του συνοδηγού - πενθώντας
στο ίδιο δρομολόγιο - ακόμη σε καθησυχάζω)
καθώς με τη βία της πείνας τους
σε ακουμπούσαν στον ώμο
το ελάχιστο επαιτώντας από τη βία σου
για κορεσμό
Εικόνες που απόμειναν
για τις πράξεις μας
μες στις τόσες μορφές
άπραγοι
όμως ποιος έρωτας
δεν επιθύμησε τον εαυτό του
ποια λόγια
τα λόγια τους
αντανακλώντας
αυτό το πάθος
της αισθητικής
να αυτοαναφέρεται
Es gibt ein Bild von Klee, das Angelus Novus heisst.
Ein Engel ist darauf dargestellt, der aussieht,
als waere er im Begriff, sich von etwas zu entfernen,
worauf er starrt
πορτραίτα από
φωτογραφίες εκδρομής
με κάτι
σημειώματα αυτοσυντήρησης
για τη σκληρή πραγματικότητα
που μας αναλογούσε και δεν ζήσαμε
λέγοντας
μοίρα
μα πότε υπάρχουμε εμείς
όταν ο θεός
είναι πραγματικός
στεγνώνουν οι μεταφορές στα χείλη
το βλέμμα της ζωής
στις αποστεωμένες ματιές της ζωής μας
προπορεύεται με ό,τι αφήσαμε πίσω
κάτι ξοφλημένα πρωινά με τις μηχανικές κινήσεις
όταν εγείρονται οι φωταγωγοί κι ανοίγουν
οι βραστήρες του καφέ
και κοιτάζουμε έξω
υπολογίζοντας το φως
αναβάλλοντας για ένα επόμενο πρωί
την εκτέλεση μιας παραίτησης
στα σύνορα
σκουληκιασμένος είναι τώρα
της ιστορίας ο άγγελος
ενώ με ωράρια επιβίωσης
ασύδοτα
απολυμαίνονται τα στρατόπεδα
για ανυπάκουες μνήμες
Εμείς - κάθε επόμενο πρωί
πάνω στην ηλεκτροφόρο περίμετρο
αρπαγμένοι από τα όνειρα
ένα υβρίδιο - το Μαζί&Μέσα Σου-
να αναρωτιέται στην έρημο
être si loin de son rêve
Κάθε επόμενο πρωί
7:οο εγερτήριο από δογματικά όνειρα
7:20 ξεκλειδώνει μια πόρτα
7:30 είναι οι γρίλιες στον πρώτο
΄Εχω ξεχάσει πόσο σε μίσησα χθες
Κάθε επόμενο πρωί
είναι και η εξαθλίωση
ζωή
δίχως την τάξη
που λέμε πως
μας προστατεύει
Κυκλώνειον Β
ΥΓ. Γύρισα να σε δώ, όταν με φώναξες στον πεζόδρομο.
Ήταν 16 Ιουλίου 1999. Νέα Υόρκη. Strangers in the night σου ψιθύρισα αλλά εσύ θα φανταζόσουν ακόμη τον πραγματικό μέσα στη φύση μου ετερώνυμο. Αν χαθείς λυτρωμένη από ομαλότητα, το δικό μας ανώμαλο παρόν έγινε ήδη παράδοση
για την φυσικότητα των ονείρων σου στο μέλλον.Εs gibt ein
Bild von Klee das Angelus Novus heisst και η φύση των
πραγμάτων κάθε επόμενο πρωί χάνει τα πράγματα
για όσους ζουν ανάμεσα
στερημένοι το καταφύγιο
της εξαφάνισης
und ob ihr tausend Worte habt
das Wort, das Wort ist tot
Walter
Bαγγέλης Ιντζίδης. 2001. Χαιρετισμούς από την Ελλάδα (ποιητικό αφήγημα). Αθήνα: Γαβριηλίδης.
Αυτόχειρη η φύση των πραγμάτων
Και τα πράγματα;
Τότε στο εφηβαίο
Σχημάτιζε η αφή μια carte - postal
του Portbou
(στα ισπανογαλλικά σύνορα του πιθανού)
Αδημονούσαν
μαινόμενες μετωπιαία οι φλέβες
μες στις παύσεις της καρδιάς
συνέθεταν μελωδικά ένα σώμα
Το όνομά μου - άκουσε
πίσω από τα βήματά σου -
με νύχια χαράσσεις πέντε - πέντε και σβήνεις
τις μοναχικές συστοιχίες
- είμαι μέσα σου -
στην αγκαλιά μου
μ΄ακούς;
μες στη φωνή του νου μου
διαμελίζονται
της οσμής σου οι απόηχοι
παρατείνονται
επαναληπτικ'α
από το μουσικό κουτί της ειρωνείας
μέσα μου
τα αποτυπώματα του αρχάγγελου
(που αγνοούσαμε στο προσκεφάλι μας
από ασυγκράτητη συγκίνηση σωμάτων)
γίνονται τώρα διαυγή στη ροή της υγρασίας
εδώ
όλα όπως τα άφησες
τα παιδιά στο κόκκινο γλύφοντας
τις μύξες τους
απλώνοντας τα χέρια του πουθενά
με τα μαύρα νύχια
στα ανοιχτά παράθυρα των οδηγών
σε αποζητούν
να τραβιέσαι απότομα
στην οσμή των σκουπιδιών
από τα χνώτα τους
χαμηλώνοντας τη μουσική
στο ραδιόφωνο
αγριεμένη από την οργή σου
(από τη θέση του συνοδηγού - πενθώντας
στο ίδιο δρομολόγιο - ακόμη σε καθησυχάζω)
καθώς με τη βία της πείνας τους
σε ακουμπούσαν στον ώμο
το ελάχιστο επαιτώντας από τη βία σου
για κορεσμό
Εικόνες που απόμειναν
για τις πράξεις μας
μες στις τόσες μορφές
άπραγοι
όμως ποιος έρωτας
δεν επιθύμησε τον εαυτό του
ποια λόγια
τα λόγια τους
αντανακλώντας
αυτό το πάθος
της αισθητικής
να αυτοαναφέρεται
Es gibt ein Bild von Klee, das Angelus Novus heisst.
Ein Engel ist darauf dargestellt, der aussieht,
als waere er im Begriff, sich von etwas zu entfernen,
worauf er starrt
πορτραίτα από
φωτογραφίες εκδρομής
με κάτι
σημειώματα αυτοσυντήρησης
για τη σκληρή πραγματικότητα
που μας αναλογούσε και δεν ζήσαμε
λέγοντας
μοίρα
μα πότε υπάρχουμε εμείς
όταν ο θεός
είναι πραγματικός
στεγνώνουν οι μεταφορές στα χείλη
το βλέμμα της ζωής
στις αποστεωμένες ματιές της ζωής μας
προπορεύεται με ό,τι αφήσαμε πίσω
κάτι ξοφλημένα πρωινά με τις μηχανικές κινήσεις
όταν εγείρονται οι φωταγωγοί κι ανοίγουν
οι βραστήρες του καφέ
και κοιτάζουμε έξω
υπολογίζοντας το φως
αναβάλλοντας για ένα επόμενο πρωί
την εκτέλεση μιας παραίτησης
στα σύνορα
σκουληκιασμένος είναι τώρα
της ιστορίας ο άγγελος
ενώ με ωράρια επιβίωσης
ασύδοτα
απολυμαίνονται τα στρατόπεδα
για ανυπάκουες μνήμες
Εμείς - κάθε επόμενο πρωί
πάνω στην ηλεκτροφόρο περίμετρο
αρπαγμένοι από τα όνειρα
ένα υβρίδιο - το Μαζί&Μέσα Σου-
να αναρωτιέται στην έρημο
être si loin de son rêve
Κάθε επόμενο πρωί
7:οο εγερτήριο από δογματικά όνειρα
7:20 ξεκλειδώνει μια πόρτα
7:30 είναι οι γρίλιες στον πρώτο
΄Εχω ξεχάσει πόσο σε μίσησα χθες
Κάθε επόμενο πρωί
είναι και η εξαθλίωση
ζωή
δίχως την τάξη
που λέμε πως
μας προστατεύει
Κυκλώνειον Β
ΥΓ. Γύρισα να σε δώ, όταν με φώναξες στον πεζόδρομο.
Ήταν 16 Ιουλίου 1999. Νέα Υόρκη. Strangers in the night σου ψιθύρισα αλλά εσύ θα φανταζόσουν ακόμη τον πραγματικό μέσα στη φύση μου ετερώνυμο. Αν χαθείς λυτρωμένη από ομαλότητα, το δικό μας ανώμαλο παρόν έγινε ήδη παράδοση
για την φυσικότητα των ονείρων σου στο μέλλον.Εs gibt ein
Bild von Klee das Angelus Novus heisst και η φύση των
πραγμάτων κάθε επόμενο πρωί χάνει τα πράγματα
για όσους ζουν ανάμεσα
στερημένοι το καταφύγιο
της εξαφάνισης
und ob ihr tausend Worte habt
das Wort, das Wort ist tot
Walter
Bαγγέλης Ιντζίδης. 2001. Χαιρετισμούς από την Ελλάδα (ποιητικό αφήγημα). Αθήνα: Γαβριηλίδης.
Δραματοποιωντας τη ζωη του Βαλτερ Μπενγιαμιν
KAFKA AMERIKA
σε αναζήτησή της ο Χέγκελ προς τον κήπο του Κάφκα
Franz Kafka
HEGEL
Το κενό της πρώτης αιτίας
HEGEL
KAFKA και FELICE
KAFKA, AMEΡΙΚΗ
θεατρική παράσταση ΜΟΜΑ
φιλοσοφία
Ο ερχομoς των βροχων
Romantics like Rousseau talk nonsense
when they insist that we are born free,
though he’s right about the chains.See,
you didn’tknow which side of the fence
you would end up attempting to climb.
You had no say in your spawning,
or the biology of your thing,
or your complexion. Yet time and time
again we are told of a free press,
a free state, free will, freedom of speech,
freedom to write what we like, to preach
what we like, freedom to make a mess.
“It’s often safer to be in chains,”
says Franz Kafka, “than to be free.”
But safety is not the issue, see –
it’s the rains, the coming of the rains.
John Eppel
Zimbabwe
when they insist that we are born free,
though he’s right about the chains.See,
you didn’tknow which side of the fence
you would end up attempting to climb.
You had no say in your spawning,
or the biology of your thing,
or your complexion. Yet time and time
again we are told of a free press,
a free state, free will, freedom of speech,
freedom to write what we like, to preach
what we like, freedom to make a mess.
“It’s often safer to be in chains,”
says Franz Kafka, “than to be free.”
But safety is not the issue, see –
it’s the rains, the coming of the rains.
John Eppel
Zimbabwe
μουσικη με θεμα τους διαλογους φραντς καφκα - μιλενα γιεσενσκα
Brel Barbara par Béjart - la valse à mille temps -
Brel Barbara par Béjart - Avec élégance -
Maurice Bejart. Tango - Mozart. La Cumparsita
Jacque Brel et Maurice Béjart
Brel Barbara par Béjart - Ne me quitte pas -
ετικετες
- αναγνωστης (1)
- από τη Νότια Αφρική στη Νότια Ευρώπη (1)
- η μετριοπαθης προταση (1)
- περί γραφής (1)
- ποίηση (4)
- υβρίδια (2)
libertango
liberta-ngo
Καντ, Τι ειναι διαφωτισμος
"[...]Είναι τόσο βολικό να είναι κανείς ανώριμος. [...]Για το ότι η μέγιστη πλειονότητα των ανθρώπων θεωρεί το βήμα προς την ωριμότητα όχι μόνον επίπονο αλλά και πολύ επικίνδυνο, έχουν ήδη φροντίσει γι΄αυτό εκείνοι οι "κηδεμόνες" που εξυπηρετικότατα έχουν αναλάβει τη γενική εποπτεία επάνω στους άλλους." Καντ, 1783.
Καντ, Τι είναι ο Διαφωτισμός (1783) μτφρ. Ν.Μ.Σκουτερόπουλος. Στο Μendelssohn M., I. Kant, κ.ά. 1989. Τι είναι Διαφωτισμός. Αθήνα: εκδ. Κριτική.
Καντ, Τι είναι ο Διαφωτισμός (1783) μτφρ. Ν.Μ.Σκουτερόπουλος. Στο Μendelssohn M., I. Kant, κ.ά. 1989. Τι είναι Διαφωτισμός. Αθήνα: εκδ. Κριτική.
ROSA - LUXENBURG Les fades moren
OΔΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ
τον γιο μας που χάσαμε, τον γιο μας που δολοφονήθηκε
ANNA ΠΟΛΙΤKΟΦΣΚΑΓΙΑ
όπως και στην Αθήνα του Αλέξανδρου η Μόσχα της ΄Ανιας
DIMITRI Shostakovic
Αννα Ανιουσα
αποκαλύπτοντας τη γενοκτονία στην Tσετσενία (και τόσα άλλα) δολοφονήθηκε. Ποια είναι η τύχη των αδέσμευτων δημοσιογράφων στη ρωσική δημοκρατία;
ΚΑΤΡΙΝΑ
πλημμύρισε η αδιαφορία
Dimitri Sostakovitch- 1942 Η Πολιορκία του Λένινγκραντ
μνημη στα θυματα της Κατρινα
στο Memorial Bell (η Καμπάνα της Μνήμης), Jonte Short της Νέας Ορλεάης, στην τρίτη θλιβερή επέτειο για τα θύματα της Κατρίνα
ROSA LUXEMBURG ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΓΕΝΑΡΗ ΤΟΥ 1919 - 90 ΧΡ0ΝΙΑ ΖΩΝΤΑΝΗ
ANNA AXMATOBA
αννα αχματοβα, Επιλογος
Επίλογος
Ι
Κι έμαθα πώς συρρικνώνονται τα πρόσωπα
Πώς ο τρόμος ελλοχεύει κάτω από τις βλεφαρίδες
Και πώς η οδύνη γράφει με σφηνοειδείς χαρακτήρες
Τραχιές γραμμές τα μάγουλα,
Πώς κατάμαυρα ή ξανθά δαχτυλίδια τα μαλλιά
Μονομιάς καλύπτονται απ' ασημένια σκόνη,
Και σβήνει το χαμόγελό μου στα πειθήνιά μου χείλη
Κι ο φόβος, είναι νεκρικός, θροΐζει στο σβησμένο μου γελάκι.
Και για μένα δεν προσεύχομαι μοναχά,
Αλλά για όλους, αυτούς που στάθηκαν μαζί μου στη σειρά
Στη ζέστα του Ιούλη, στο ψύχος του χειμώνα
Κάτω από τον τόσο κόκκινο, τον τοίχο, κι αθώρητο ακόμα.
Μάρτιος 1940
(όλοι οι δικοί της σε σταλινικά στρατόπεδα συγκέντρωσης)
[πηγή: e-poema eu]
υγ
(σταλινισμός το αντίθετο του σοσιαλισμού)
Ι
Κι έμαθα πώς συρρικνώνονται τα πρόσωπα
Πώς ο τρόμος ελλοχεύει κάτω από τις βλεφαρίδες
Και πώς η οδύνη γράφει με σφηνοειδείς χαρακτήρες
Τραχιές γραμμές τα μάγουλα,
Πώς κατάμαυρα ή ξανθά δαχτυλίδια τα μαλλιά
Μονομιάς καλύπτονται απ' ασημένια σκόνη,
Και σβήνει το χαμόγελό μου στα πειθήνιά μου χείλη
Κι ο φόβος, είναι νεκρικός, θροΐζει στο σβησμένο μου γελάκι.
Και για μένα δεν προσεύχομαι μοναχά,
Αλλά για όλους, αυτούς που στάθηκαν μαζί μου στη σειρά
Στη ζέστα του Ιούλη, στο ψύχος του χειμώνα
Κάτω από τον τόσο κόκκινο, τον τοίχο, κι αθώρητο ακόμα.
Μάρτιος 1940
(όλοι οι δικοί της σε σταλινικά στρατόπεδα συγκέντρωσης)
[πηγή: e-poema eu]
υγ
(σταλινισμός το αντίθετο του σοσιαλισμού)
MAΡΙΝΑ ΤΣΒΕΤΑΓΙΕΒΑ
Μαρινα Τσβεταγιεβα "Καιγομαι μεχρι να γινω σταχτη"
Όλα όσα κανείς δεν χρειάζεται, φέρτε τα σε μένα,
Όλα πρέπει να καούν στη φωτιά μου,
Τραβάω σαν μαγνήτης τη ζωή και το θάνατο
Για να τα προσφέρω, μικρό δώρο, στη φωτιά μου.
Στη φλόγα αρέσουν τα πράγματα που δεν έχουν βάρος'
Τα κλαδιά του περασμένου χρόνου, οι κορόνες,
οι χαμένες λέξεις,
Η φλόγα ξεπετάγεται όταν τροφοδοτείται
από τέτοια πράγματα
Και θα ξαναγεννηθείτε πιο καθαροί από τη στάχτη.
Τραγουδώ μόνο μέσα στη φωτιά, όπως και ο Φοίνικας.
Στηρίξτε γερά τη ζωή μου,
Καίγομαι στα σίγουρα, καίγομαι μέχρι να γίνω στάχτη.
Έτσι, η νύχτα θα είναι διάφανη για σας.
Φωτιά από πάγο, πηγή από φωτιά,
Υψώνω ψηλά τη σιλουέτα μου,
Κρατώ ψηλά την αξιοπρέπειά μου
Με την υπόσταση της συνομιλήτριας και της κληρονόμου!
(Verstes II)
Mαρίνα Τσβετάγιεβα
(αυτοκτόνησε - θύμα του σταλινισμού)
Ανρί Τρουαγιά (2003) Μαρίνα Τσβετάγιεβα, η αιώνια επαναστάτρια. Αθήνα:Μεταίχμιο
Όλα πρέπει να καούν στη φωτιά μου,
Τραβάω σαν μαγνήτης τη ζωή και το θάνατο
Για να τα προσφέρω, μικρό δώρο, στη φωτιά μου.
Στη φλόγα αρέσουν τα πράγματα που δεν έχουν βάρος'
Τα κλαδιά του περασμένου χρόνου, οι κορόνες,
οι χαμένες λέξεις,
Η φλόγα ξεπετάγεται όταν τροφοδοτείται
από τέτοια πράγματα
Και θα ξαναγεννηθείτε πιο καθαροί από τη στάχτη.
Τραγουδώ μόνο μέσα στη φωτιά, όπως και ο Φοίνικας.
Στηρίξτε γερά τη ζωή μου,
Καίγομαι στα σίγουρα, καίγομαι μέχρι να γίνω στάχτη.
Έτσι, η νύχτα θα είναι διάφανη για σας.
Φωτιά από πάγο, πηγή από φωτιά,
Υψώνω ψηλά τη σιλουέτα μου,
Κρατώ ψηλά την αξιοπρέπειά μου
Με την υπόσταση της συνομιλήτριας και της κληρονόμου!
(Verstes II)
Mαρίνα Τσβετάγιεβα
(αυτοκτόνησε - θύμα του σταλινισμού)
Ανρί Τρουαγιά (2003) Μαρίνα Τσβετάγιεβα, η αιώνια επαναστάτρια. Αθήνα:Μεταίχμιο
δημοκρατια
Ένα καμένο κάρβουνο
με ένα κλαράκι ελιάς
στον κόσμο
του κατακλυσμού
Θεός; ή πώς; ή
σωτηρία η ενοχή; Ίσως
ο τάφος γη;
Μα και γιατί; Δεν είναι
η κρίση αρετή;
Ποίημα δεν ήταν η αρχή ή
ποίηση το τέλος
να αποκριθεί.
Πριν και - αδιάφορο έπεται - μετά
το τώρα εμάς κοιτάζει.
΄Ο,τι ελέγχεις πειρασμός
ζωή
πεινάς τον Εαυτό να πράττει.
Baγγέλης Ιντζίδης
20-01-2009
με ένα κλαράκι ελιάς
στον κόσμο
του κατακλυσμού
Θεός; ή πώς; ή
σωτηρία η ενοχή; Ίσως
ο τάφος γη;
Μα και γιατί; Δεν είναι
η κρίση αρετή;
Ποίημα δεν ήταν η αρχή ή
ποίηση το τέλος
να αποκριθεί.
Πριν και - αδιάφορο έπεται - μετά
το τώρα εμάς κοιτάζει.
΄Ο,τι ελέγχεις πειρασμός
ζωή
πεινάς τον Εαυτό να πράττει.
Baγγέλης Ιντζίδης
20-01-2009
DIMITRI SOSTAKOVICH
ΣΤΟ ΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ
Ωστόσο, μέσα από δύσβατα όνειρα
κατόρθωσα ν΄απαλλαγώ από το κατσικίσιο πόδι μου
και να πάω με τους ανθρώπους.
Αλλά είμαι καταδικασμένη ν΄ακούω τον αυλό τους
και να ιστορώ τη φυγή και την προσφυγή εκείνων των κυνηγημένων.
Στο τάγμα της Μνήμης υπηρετώντας.
Bικτωρία Θεοδώρου, Η νυχτωδία των συνόρων, 1986
Όλα περνάνε μείον το βάρος της ψυχής. Που και με τι τρόπο
Τόπο να του αλλάξεις γίνεται. Κι όπως τον τρυφερό τους τράχηλο
Ελαφρά μόλις δαγκάνοντας τα νεογνά της ευκίνητη γαλή
Από ένα σ' άλλο σπίτι απάγει• έτσι κι εγώ με τα μωρουδιακά
της λύπης μου σε
Τόπων άγνωστα μικρά ή μεγάλα καταφύγια προστρέχω
Κι αυτοκυνηγιέμαι από φοβερές κραυγές φονευομένων κλαγγές
οπλών
Αθέατων απ' τους θνητούς σιγανά κλάματα κόρης που ο κλήρος
δεν της έλαχε ο επιθυμητός
Σ' όλες τις γλώσσες το αδύνατον διαρκεί
[Oδυσσέας Ελύτης, Το Μαρμάρινο Τραπέζι, Δυτικά της Λύπης,1995]
κατόρθωσα ν΄απαλλαγώ από το κατσικίσιο πόδι μου
και να πάω με τους ανθρώπους.
Αλλά είμαι καταδικασμένη ν΄ακούω τον αυλό τους
και να ιστορώ τη φυγή και την προσφυγή εκείνων των κυνηγημένων.
Στο τάγμα της Μνήμης υπηρετώντας.
Bικτωρία Θεοδώρου, Η νυχτωδία των συνόρων, 1986
Όλα περνάνε μείον το βάρος της ψυχής. Που και με τι τρόπο
Τόπο να του αλλάξεις γίνεται. Κι όπως τον τρυφερό τους τράχηλο
Ελαφρά μόλις δαγκάνοντας τα νεογνά της ευκίνητη γαλή
Από ένα σ' άλλο σπίτι απάγει• έτσι κι εγώ με τα μωρουδιακά
της λύπης μου σε
Τόπων άγνωστα μικρά ή μεγάλα καταφύγια προστρέχω
Κι αυτοκυνηγιέμαι από φοβερές κραυγές φονευομένων κλαγγές
οπλών
Αθέατων απ' τους θνητούς σιγανά κλάματα κόρης που ο κλήρος
δεν της έλαχε ο επιθυμητός
Σ' όλες τις γλώσσες το αδύνατον διαρκεί
[Oδυσσέας Ελύτης, Το Μαρμάρινο Τραπέζι, Δυτικά της Λύπης,1995]
οι νεκροι ταξιδιωτες
ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΑΞΙΔΙΩΤΕΣ
(αποζητώντας μιας νύχτας ύπνο η λογική)
Οι νεκροί ταξιδεύουν ανάμεσα στους ζωντανούς.
΄Εχουμε και λέμε: Σώματα.
Τα σώματα εκτίθενται στα βλέμματα.
Βλέμματα: ΄Ενα το κρατούμενο.
Οι νεκροί μας κοιτάζουν ή εμείς τους κοιτάζουμε...: Πρόβλημα.
Οι νεκροί χρειάζονται ένα σώμα για να ταξιδέψουν...:
Ας το πάρουμε από την αρχή.
Μια οδύνη για να ελαφρύνουν τις ελπίδες τους...(Η εμπειρία της κήδευσης).
Αλλά τι βλέπουν οι νεκροί όταν ταξιδεύουν;
Και τους βλέπουμε;
Πώς ταξιδεύουν οι νεκροί αν όχι ανάμεσα στα χέρια και τα βλέμματα;(καταιγισμός ιδεών υπό μορφή ερωτημάτων)
Νεκρούς ταξιδιώτες ζωντανοί τους ταξιδεύουν...: Υπόθεση (υπό μορφή καταφατικών αξιωμάτων, ίσως μετέπειτα ερευνητικά ερωτήματα)
Τους κουβαλούν όνειρα εκκρεμότητες...: Βιώματα (πρώτες εννοιολογήσεις - οι παραστάσεις μας)
Οι νεκροί δίχως ζωντανούς δεν ταξιδεύουν:Αποφατική θεολογία (όπως τι δεν είναι Θεός).
Και φτάσαν στην πόλη μας νεκροί: Τεκμήρια.
Και οι ζωντανοί που τους ταξίδεψαν μέχρις εδώ; (Επί τη βάσει της υπόθεσης το ερώτημα).
Ποιες μνήμες ...
ποια σπαραγμένα χείλη ...
ζουν ...
με ποιες φωτογραφίες ...
ψάχνουν πού...
(Παρέκβαση για ανθρωπολογικές πληροφορίες-πιθανόν σε υποσημειώσεις)
Και οι νεκροί πώς έφτασαν μέχρις εδώ;(επιμονή του ερωτήματος - κεντρικό ερευνητικό)
Δεν βλέπουμε τίποτα...Δεν ξέρουμε τίποτα...Στα δάχτυλα δεν ίδρωσε ο πόνος χώμα...(οι παραστάσεις θολώνουν)
Μα οι νεκροί ταξιδεύουν ανάμεσα στους ζωντανούς (επαναφορά της αξιωματικής σύνταξης υποθέσεων)
Ναι μονάχα έτσι ίσως και να αντέχει αυτό, θέλω να πω κάπωςνα βολεύεται στη λογική (εσωτερικός λόγος: λεκτική αυτοκαθοδήγηση)
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ:
Σώματα που δε νιώσαμε
Μα αφού τα βλέπουμε;
Ναι μονάχα έτσι βολεύεται η λογική (εσωτερική ενίσχυση κατά τη λεκτική αυτοκαθοδήγηση)
Ποιος είναι αυτός που βλέπει ταξιδεμένο το νεκρό σε ένα κενό;
Ναι μονάχα έτσι (αυτοενίσχυση θετική)
Ποιος είναι αυτός που μας θωρεί και τον θωρούμε κι όμως δε νιώθουμε;
Ναι μια μοναχά εξήγηση (αυτοενίσχυση)
Εμείς που βλέπουμε κι όμως δεν μας βλέπουν
Εμάς που μας βλέπουν κι όμως δεν νιώθουμε ότι μας βλέπουν
΄Ετσι ίσως και να βολεύεται για μιας νύχτας ύπνο η λογική (κουράγιο ή αυτοενίσχυση)
Νεκροί για τους νεκρούς οι ζωντανοί (είναι ένα συμπέρασμα για μιας νύχτας ύπνο που αποζητά η λογική)
΄Υπνος η λογική; (επανέλεγχος)
Σώματα: (έχουμε και λέμε) Βλέμματα: (ένα το κρατούμενο)
...
...
ή μήπως
μια νύχτα ύπνου αποζητώντας λογική; (έναρξη παραίτησης-η επιθυμητή συμπεριφορά)
Βαγγέλης Ιντζίδης 2009
αφιερωμένο στα θύματα του ολοκληρωτισμού που δε σέβεται μήτε τις σωρούς των νεκρών
(αποζητώντας μιας νύχτας ύπνο η λογική)
Οι νεκροί ταξιδεύουν ανάμεσα στους ζωντανούς.
΄Εχουμε και λέμε: Σώματα.
Τα σώματα εκτίθενται στα βλέμματα.
Βλέμματα: ΄Ενα το κρατούμενο.
Οι νεκροί μας κοιτάζουν ή εμείς τους κοιτάζουμε...: Πρόβλημα.
Οι νεκροί χρειάζονται ένα σώμα για να ταξιδέψουν...:
Ας το πάρουμε από την αρχή.
Μια οδύνη για να ελαφρύνουν τις ελπίδες τους...(Η εμπειρία της κήδευσης).
Αλλά τι βλέπουν οι νεκροί όταν ταξιδεύουν;
Και τους βλέπουμε;
Πώς ταξιδεύουν οι νεκροί αν όχι ανάμεσα στα χέρια και τα βλέμματα;(καταιγισμός ιδεών υπό μορφή ερωτημάτων)
Νεκρούς ταξιδιώτες ζωντανοί τους ταξιδεύουν...: Υπόθεση (υπό μορφή καταφατικών αξιωμάτων, ίσως μετέπειτα ερευνητικά ερωτήματα)
Τους κουβαλούν όνειρα εκκρεμότητες...: Βιώματα (πρώτες εννοιολογήσεις - οι παραστάσεις μας)
Οι νεκροί δίχως ζωντανούς δεν ταξιδεύουν:Αποφατική θεολογία (όπως τι δεν είναι Θεός).
Και φτάσαν στην πόλη μας νεκροί: Τεκμήρια.
Και οι ζωντανοί που τους ταξίδεψαν μέχρις εδώ; (Επί τη βάσει της υπόθεσης το ερώτημα).
Ποιες μνήμες ...
ποια σπαραγμένα χείλη ...
ζουν ...
με ποιες φωτογραφίες ...
ψάχνουν πού...
(Παρέκβαση για ανθρωπολογικές πληροφορίες-πιθανόν σε υποσημειώσεις)
Και οι νεκροί πώς έφτασαν μέχρις εδώ;(επιμονή του ερωτήματος - κεντρικό ερευνητικό)
Δεν βλέπουμε τίποτα...Δεν ξέρουμε τίποτα...Στα δάχτυλα δεν ίδρωσε ο πόνος χώμα...(οι παραστάσεις θολώνουν)
Μα οι νεκροί ταξιδεύουν ανάμεσα στους ζωντανούς (επαναφορά της αξιωματικής σύνταξης υποθέσεων)
Ναι μονάχα έτσι ίσως και να αντέχει αυτό, θέλω να πω κάπωςνα βολεύεται στη λογική (εσωτερικός λόγος: λεκτική αυτοκαθοδήγηση)
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΠΙΛΥΣΗ:
Σώματα που δε νιώσαμε
Μα αφού τα βλέπουμε;
Ναι μονάχα έτσι βολεύεται η λογική (εσωτερική ενίσχυση κατά τη λεκτική αυτοκαθοδήγηση)
Ποιος είναι αυτός που βλέπει ταξιδεμένο το νεκρό σε ένα κενό;
Ναι μονάχα έτσι (αυτοενίσχυση θετική)
Ποιος είναι αυτός που μας θωρεί και τον θωρούμε κι όμως δε νιώθουμε;
Ναι μια μοναχά εξήγηση (αυτοενίσχυση)
Εμείς που βλέπουμε κι όμως δεν μας βλέπουν
Εμάς που μας βλέπουν κι όμως δεν νιώθουμε ότι μας βλέπουν
΄Ετσι ίσως και να βολεύεται για μιας νύχτας ύπνο η λογική (κουράγιο ή αυτοενίσχυση)
Νεκροί για τους νεκρούς οι ζωντανοί (είναι ένα συμπέρασμα για μιας νύχτας ύπνο που αποζητά η λογική)
΄Υπνος η λογική; (επανέλεγχος)
Σώματα: (έχουμε και λέμε) Βλέμματα: (ένα το κρατούμενο)
...
...
ή μήπως
μια νύχτα ύπνου αποζητώντας λογική; (έναρξη παραίτησης-η επιθυμητή συμπεριφορά)
Βαγγέλης Ιντζίδης 2009
αφιερωμένο στα θύματα του ολοκληρωτισμού που δε σέβεται μήτε τις σωρούς των νεκρών
γεφυρες της ερημιας
[1] Μetissage
[2] substratum
[3] Writing the Social - Γραφίδες για το κοινωνικό
[4]Letters of Dulness from the Dunciad
για μενα
- βαγγελης ιντζιδης
- "Η αναλγησία, η απανθρωπιά, προκαλεί αλλά και η ηλιθιότητα, η βλακεία, αποκαρδιώνει»(Camus L’ Etat de siege).