H MΕΤΡΙΟΠΑΘΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗ

Η ΜΕΤΡΙΟΠΑΘΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗ (Ι)

Yπάρχει πάντα η απλούστερη λύση

Είναι μια υπόθεση μελαγχολίας για εκείνους που περπατούν ανάμεσα σε αυτή τη σπουδαία πόλη ή ταξιδεύουν στη χώρα:

ανίδεες εμμονές,

γυναίκες της σωτηρίας ζητιάνες

δρόμοι να στριμώχνονται

παιδιά

κουρέλια .

Λίγοι μιλούν για το γιατρικό
ελάχιστοι παρασκευάζουν την αναλογία στα δηλητήρια.



Πού είναι ο τόπος των αποφάσεων
και πώς τα βλέμματα των αποφασισμένων

υπολογισμένη η αιτία και έλλογος ο έλεγχος
το δίλημμα του φυλακισμένου
παράδοξο του ψηφοφόρου
αφού κοινό το εμπόδιο των παθών
και άλλο το κριτήριο του δράστη και του παρατηρητή.

Χτες ήταν καλοκαίρι

εμείς μιλούσαμε για πεποιθήσεις

για ό,τι αγνοούν

και για ό,τι αγνοούμε

θόλωνε το κορμί στους ιδρώτες

είχε λίγο χώρο η ζωή

(μια πίστωση - ακόμη ανοικτή)

ζωή

μας έδινε.

Χτες (δεν περιμέναμε)

βρίσκαμε

εδώ

ένα περιβόλι -

τη γεύση να σε γεύομαι -

στη στροφή

ατενίζαμε

δική μας

τη θέα.

Η

αγάπη

μας

ήταν

εύκολη.

 

Η τρέλα– χτες – ούρλιαζε από στέρηση αναμονής

δε σε κατείχα και εσύ συνδεόσουν μαζί μου

με έβρισκες

και δε σε περίμενα.

 

Χτες

ήταν

καλοκαίρι.

Τώρα

νίπτοντας νοήματα οι ρητορικές

τ` αθώο το χόρτο πίνει αίμα αντίς για τη δροσιά

τα αμφιλεγόμενα θορυβούν

στατιστικές χρεωκοπίας η ψυχή.

Τώρα

όπου ζήσαμε δεν είναι
μνημείο
δεν είναι

πάρεξ μια σήμανση λήθης

μήπως και μας θυμηθούν

άντρας και γυναίκα

με τις περικοπές επιδοτούμενων ιδιοτήτων του πολίτη.

Τώρα

είμαστε θύματα και αφέντες του αφέντη μας.

Δεν χρειάζεται κανείς τις αποφάσεις μας

κλειστοί στις αναμνήσεις σκληρού δίσκου

για όσους πρόλαβαν να πληκτρολογήσουν λίγες αράδες γνώμης

προς άγνωστο παραλήπτη.

Περιμένουμε να ακούσουμε πάλι

αντί να μιλήσουμε.

Μας μισούν ως ανίκανους και μας αγαπούν όπως οι ικανοί μας μέντορες

και αγαπάμε ως άνισοι μισώντας την ισότητα της απόστασης

(εμείς από αυτούς κι αυτοί από εμάς).

Συμμετέχουμε

αναζητώντας  σε τι

και περιμένουμε

όπως η τρέλα

επαναλαμβάνοντας μια κίνηση στο σώμα

λησμονά το σώμα της

φορές πάλι στριφογυρίζοντας γύρω από τα δάχτυλά της

δεν βρίσκει αφή.

Όπως η τρέλα

στὴν ἀρχὴ ἐπροσμέναμε τὸ σκοτάδι γιὰ ν᾿ ἁπλώσουμε τὸ χέρι, ἐπειδὴ δὲν ἤμασταν μαθημένοι. […]καὶ ἐσυχνοτηράζαμε ἀπὸ τὸ παρεθύρι τὸν ἥλιο πότε νὰ βασιλέψη γιὰ νἄβγουμε.

Αν αρνηθούμε το φόβο

οι δρόμοι

συμφορά, καὶ οἰμωγὴ

ἐκ τοῦ Πειραιῶς διὰ τῶν μακρῶν τειχῶν εἰς ἄστυ

Και ὁ ἕτερος τῷ ἑτέρῳ παραγγέλλων

Κάθε νύχτα κανείς δεν κοιμάται

Όχι μόνον πενθούντες τοὺς ἀπολωλότας

ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ἔτι

τους εαυτούς μας.

Χτες ήταν καλοκαίρι

με τα χαραγμένα ονόματα στα δέντρα των εκδρομών

μασήσαμε την κιμωλία

και δαγκώσαμε το μολύβι.

Χτες ήταν καλοκαίρι

Θα μας βρουν άραγε

κάτω από ερείπια αποζημιώσεων

μιας απολυμένης αβύσσου;

Θα μας ακούσουν – πες μου

κάτω από την υπερβολή που μας ρήμαξε τα χείλη;

Θα μας ακούσουν – πες μου – ξανά τα φιλιά μας;

Θα είναι εδώ πάλι άνθρωποι;

Θα αναρωτηθούν πάλι πώς

είναι να πιστεύεις;

Για την ώρα η λύση

απλούστερη

Να γευτούν τις σάρκες

Και να ρευτούν το μεδούλι των κοκάλων μας

 

Μια πρόταση μετριοπαθής

οι σωτήρες

απεγνωσμένοι δίχως σωσμένους

Χτες ήταν καλοκαίρι.

ΔΙΑΚΕΙΜΕΝΙΚΕΣ ΚΡΥΠΤΟΜΝΗΣΙΕΣ

Εlster John, Reason and Rationality (2009).
Kavanagh Patrick, Τhe Great Hunger [Η Μεγάλη Πείνα] (1930).

Ξενοφώντος, Ελληνικά, Β΄, 2, 3 (Η αντίδραση των Αθηναίων για την ήττα στους Αιγός Ποταμούς και , 404 π.Χ.).

Σολωμός Διονύσιος, ΄Υμνος εις την Ελευθερίαν (1823).

Σολωμός Διονύσιος , Η Γυναίκα της Ζάκυθος (1826 – 1829).
Swift Jonathan, A  Modest Proposal [Mια Μετριοπαθής Πρόταση] (1729).

-----------
ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Melody Gardot, OUR LOVE IS EASY

----------
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
Βαγγέλης Μαγουλάς (Β.Μ.) – Νοτιοδυτική Πελοπόννησος
Alex Bath [http://www.flickr.com/photos/a-barth/2411806398]
Patrick Kavanagh, [www. mrsokana.wordpress.com]